با آن که شکل سرمایه داری در ایران متفاوت با تغاریف کلاسیک و کلی است اما ماهیت حکومت سرمایه داری آن که در واقع یک سرمایه داری دولتی است قابل انکار نیست. بدیهی است که در نظام سرمایه داری بخش بزرگی از جامعه در رنج و تلاش مداوم به سر می برند و نه تنها هیچ عایدشان نمی شود که تمام حاصل دست رنجشان در اختیار قشر اندکی از جامعه قرار می گیرد. از ان جایی که در جوامع خانواده محور همواره بین جامعه و خانواده ارتباط متقابل وجود دارد این دو مجموعه به طور مستقیم و غیر مستقیم روی هم تاثیر می گذارند. در جامعه ای سرمایه داری که در ان مردان به عنوان نیروی عظیم و اصلی کار شناخته می شوند و همواره در ارزش گذاری های طبقاتی – حتی با درجه بندی های اداری و کاری – مورد سرکوب قرار می گیرند این الگو که شکلی ناخواسته نداشته بلکه کاملا برنامه ای سیستماتیک است به گونه های مختلف به مجموعه ی خانواده راه یافته و خود را در روابط خانوادگی که در واقع بر مبنای همان روابط اقتصادی جامعه شکل گرفته بروز می دهد. در چنین حالتی است که مرد به عنوان نان آور خانواده که اعضای خانواده به وی وابستگی اقتصادی دارند برای سایر اعضا به خصوص زن نقش کارفرما را ایفا کرده و نیروی سرکوب اجتماعی را به زنان منتقل می کند. زن در خانواده آن هم خانواده ای سنتی همان نقشی را ایفا می کند که مرد در یک جامعه ی طبقاتی و سیستم اقتصادی آن. زن در خانه کار می کند بدون این که در مورد انتخاب آن اختیاری داشته باشد و حتی چیزی به عنوان دست مزد – چه مادی و چه غیر مادی چون محبت و احترام – نصیبش شود و مرد به عنوان کارفرمایی که نبض اقتصاد زن و خانواده در دست اوست در مقابل پرداخت کمترین حقوق زن سرباز می زند همان گونه که جامعه ی سرمایه داری و سرمایه داران از پرداخت کمترین حقوق وی در جامعه. و به این ترتیب زن در جامعه نه تنها از سوی حکومت سرمایه داری مورد استثمار قرار می گیرد که این نقش را در خانواده نیز ایفا می کند. قابل ذکر است که بدون تغییرات اساسی در ساختار جامعه حتی استقلال اقتصادی زن در خانواده نیز نمی تواند به صورت مطلق از استثمار زن توسط مرد در خانواده جلوگیری کند چنانکه تامین مالی خانواده توسط زنان آنچنان رسمیت ندارد که مردان اصلی ترین منبع درآمد خانوداه تلقی شده و زنان در نگاه سنتی و سرمایه داری همواره به عنوان کارگران خانگی مورد پذیرش هستند ... ایجاد تغییرات اساسی در این ساختارهای استثماری جز با مشارکت همه جانبه ی زنان ممکن نیست.
کیوان.ب.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر